در اندرزنامه پیشینیان آمده است:

- اندوه کشنده زندگی است، هر دمی را که با اندوه به سر بری زندگی مشمار، اندوه سایه مرگ است.

- از اندیشه های غم گستر بگریز، مرگ اندیش و بدبین نباش، خندان و گشاده رو باش.

- درخت را بیهوده میفکن که درخت افکن زندگی اش کوتاه باشد (کنایه به عدم خوار شمردن نعمت زندگی(

- توانگری مایه سرافرازی و آسودگی و شادمانی و خرسندی و پیروزی است، در راه توانگری و توانایی خود بکوش ، دل خرم دار و جهان را با چشم خوش بین و دل روشن بنگر. 

- در برابر ناگواری ها و فراز و نشیب ها و رنج های زندگی خونسرد و بردبار باش.

- تنبلی و سستی مکنید و اندوهگین مباشید

- همه را گرامی دارید ولی به هیچ کس پایه خدایی و اربابی ندهید، زیرا پرستش آدمها چه زنده یا چه مرده با بت پرستی یکی است. 

- داشتن خان و مان خوب و آسایش بخش از نعمت های اهورایی است، از وام گرفتن بپرهیز و بینوایان را دستگیری نما.

- هیچ گس از دیگران برتری ندارد ، مگر از راه پارسایی. راه در جهان یکی و آن اشویی

- هر بدی به تو رسد بخش بزرگی از آن از خود تو است. اگر از خرد پیروی کنی ، بر زندگی چیره ای و اگر از هوا و هوس پیروی کنی، زندگی بر تو چیره شود.

- خوشبخت کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشد.

- وقت گران بها است، آنرا با کار و سخن بیهوده هدر مده 

- بدا به حال کسی که با چشم و گوش و اندیشه بسته زندگی کند.

- از راه راستین مال به دست آر و برای آسایش خود و دیگران به کار ببر 

- تهیدستی ریشه همه گناهان است. اهریمن تنگدستی را بکشید تا ریشه همه تبه کاریها و زشتی ها را برکنده باشید.

- آدم بخشنده و مهربان ، مهر خدا و مردم را به دست می آورد

- در راه پیشرفت و آبادانی و بهسازی خانه و شهر و کشور خویش بکوش. 

برگرفته از کتاب جهان بینی زرتشتی نوشته موبد روانشاد رستم شهزادی