نقش دانش و اندیشه نیک در دین بهی زرتشتی
زرتشت علم و دانش را تنهاوسیله پیشرفت بشر بسوی راستی و کمال دانسته است این همه جنایات و قتل وکشتارهائی که هرروز در روزنامه‌ها و مجلات داخل و خارج میخوانیم هزار گونهابتلائات و مفاسد اخلاقی و بدبختی و بیچارگیهائی که مردم کشورهای عقبافتاده با آن دست بگریبانند در اثر جهل و نادانی و یا اندیشه‌های مسموم وناشایست میباشد جهل و غفلت مادر تمام عیوب است شخص نادان چون اندیشه‌اش‌رشد نکرده هرگونه سخنان بی‌سر و ته را باور خواهد کرد به موهوم و خرافات عقیده خواهد داشت و بزودی از راه درست منحرف و آلت دست‌شیادان و کلاهبرداران قرار خواهد گرفت.
در کشوری که از لحاظ فرهنگ عقب باشد قتل و جنایت و دزدی و هتک ناموس وهزاران مفاسد دیگر حکمفرمائی خواهد کرد علم و دانش تنها وسیله نجات شخص ازبدبختی و گمراهی و رسیدن بدرجه کمال میباشد.
موضوعی که مورد توجهقرار میگیرد این است که زرتشت دانشی را که از اندیشه پاک سرچشمه گرفتهباشد وسیله پیشرفت میداند زیرا شخص ممکن است با کسب علم و دانش و واقف شدنبه رموز خیلی از کارها و چیزها اگر دارای اندیشه ناپاک و دلی سیاه باشدمعلومات خود را در راه تباهکاری و نادرستی و جنایات و نیستی بشر بکار بردپس آنچه لازمه ترقی بشر بسوی کمال و رسائی است تنها علم و دانش نیست بلکهاندیشه پاک و ضمیر روشن نیز شرطی مهم است هرگاه اندیشه و نیت متصدیان امورو سران کشورهای بزرگ پاک و خالی از هرگونه اغراض و کینه‌توزی باشد نتایجعلم و دانش بشری که همانا اختراعات و اکتشافات است برای خیر و صلاح بشر وسود جوامع بکار خواهد افتاد و هر گاه برعکس نیت و اندیشه بزرگان و سرانکشورها مغرضانه و ناپسند باشد باید بجای پیشرفت و ترقی و صلح و صفا انتظاربدبختی و بیچارگی بزرگی را داشت پس بنا بفرموده زرتشت بهترین وسیله پیشرفتبشر بسوی کمال و رسائی دانش عمیق و نیت و اندیشه پاک است و نه چیز دیگر.
شادروان موبد فیروز آذرگشسب، برگرفته از “سخنی چند راجه به گاتاها“