آشنایی با پيرسبز و فلسفه وجوی آن
ـ سنت يعني بردن باوربزبان ساده وهـمه فهم ، بين مردم وبابررسي دقيق سنتهاست كه ميتوان به باورها پي برد.
ـ آنچه مسلم است ازبدو تاسيس ايران بوسيله كورش بزرگ كه از شرق تا مرز چين و از غرب تا مصرو ازشمال تا روسيه وازجنوب تا حبشه وسعت داشت تاكنون ، كشورما مورد چشم داشت بيگانگان بوده است وازديـربازبسياري از دشمنـان ددمنش به اين سرزمين،ترك تازي كرده وبه بنيادي ترين حقوق اين ملت تجاوزي سنگ دلانه نموده اند، دليرمردان وشير زنان راكشته اند وزنان وبچه هاي معصوم رابه بردگي برده و مورد بيدادو توهين وتحقيرقرارداده اند.وپرواضح است كه دراين چنين زمان هايي سرنوشت ساز،بسياري ازبانوان ايراني براي حفظ كيان وشخصيت وناموس خويش حاضربه تسليم دربرابر بيگانگان خداناشناس نشده وبا توشه اي اندك سربه بيابان گذاشته ودركنارچشمه ساري ياآب وسبزي دور ازدسترس دشمنان ، روزگار گذرانيده اند وتن به خفت وخواري نداده ودربدترين شرائط كه حتي دل سنگ بحال ايشان آب شده، به شهادت رسيده اند.
ـ درفرهنگ پارسي كلمه زن وزندگي وزمين ازريشه زاميادبه مفهوم زاينده بوده ونورخانه وكدبانو شناخته ميشوند.درحاليكه كلمه مردازريشه مرته يا مرده است وهرمرد وقتي به درجه اي ازبلوغ فكري وانساني رسيد،مي پذيردكـه به مـقـام مينوي جاودانگي وبـي مرگي رسيده است و ازآن به بـعد بايستي بدون ترس از مرگ درراه حفظ كيان فردي وخانوادگي وملي و انساني خويش به پيش رود .وبراساس اين باور،زرتشتيان شهيد شدن مردرا يك امرطبيعي وازروي وظيفه ميشناسند ،درحاليكه شهادت بانوانيكه درراه حفظ كيان ديني وملي خويش وظايف مردان را بـعهده ميگرفتندوجان خويش را درراه آرمان مقدس از دست ميـداد ند ا هميت بيشتري پيداميكرده است ، وبنابرسنت زرتشتيان اكثر” پيران ” براي بزرگداشت ازجان گذشتگي زنان پارسا وفداكارشاخص بنا شده است تا آرمان ايشان بزرگداشت وگرامي داشته شود.تاريخ ايران ودانش ايرانشناسي ثابت كرده است كه نه تنها پيرسبز و هريشت وغيره برحق بوده وهست بلكه كنار هرچشمه ساري كه در ايران وآنهم درايراني بـه وسعت باستان كه پنج برابرايران كنوني بوده است،پيرسبزي وجـوددارد كـه بانوئـي پاك سرشت ازدست ديوان ددمنش فراركرده ودرسخت ترين شرائط وبدترين حالت جسمي ورواني بافداكردن جان خود به مقام جاودانگي رسيده است. ومازرتشتيان با مراجعه به اينچنين مكانهائي كه به حق واز روي دانش وآگاهي كامل ازمـقدس ترين مكان هاي جهان است ، نه تنها خرا فه پرستي نميكنيم بلكه اين فرهنگ والاي انساني را ارج مينهيم وفـراميگيريم وبـه فرزندان خود مي آموزانيم كه درمسير زندگي ممكنست خداي نكرده زماني فرارسد،كـه جان كه عزيزترين و گرانبهارتـرين دارائي بشراست،ازيك پشيز هم كم ارزش تر وبي بهاترگردد.براساس اين باورجاوداني وارزشمند بوده است كه چامـه سـراي بزرگ ايراني ميفرما يد :
” زندگي زيباست اي زيبا پسنـد – زنده انديشان به زيبـائـي رسند “
” آنـقدرزيباست اين بي بازگشسب – كز برايش ميتوان از جان گذشت ”
موبد دكتر اردشير خورشيديان – رئيس كنكاش موبدان تهران
برگرفته از تارنمای برساد