نیروی اندیشه
اندیشــه عبارت است:
ازخیال دایمی وتأملِ روزمره برســر یک مسئلۀ خاصِ زنــدگی وکوشــش در رســیدن به آن .این خود یک قانون علمی است زیرا آن چه سبب تفکر ماست بالا خره روزی در ما حلول خواهد کرد وخلق وخــوی وروحــیه مارا خواهد ساخت، اگر در اندیشــه وتفکر خود آ لایش و غرضی نداشته باشیم، لاجرم خودپاک وبی غرض خواهیم شد.به همین سبب عرفانیت واندیشه ومنش را روح وجوهر عبادت می شمارند،زیرا اخلاق ما از نیروی تفـکر بوجـود می آید واین قـوه در طیِ زندگانی مربی وآ موزگارِ ماست .اشوزرتشت می آ موزد: که نجـات هر کـس در دسـت خود اوسـت. اگر خواســته باشیم از قیدِ غم واندوه آ زاد گردیم ومرتکبِ خبط وگناه نشــویم، اگــر بخواهـــیم بــرای رستگاری خویش نیروی کار وکوشـش وفعالیت داشته باشم ،اگربخواهیم از نعمت آ سـایش وآ رامــش وسازش برخوردار گردیم، باید از برای پاک اندیشـی کرانه وحدی نشناسیم ونسـبت به همـه، راسـت گفتار ودرست کردار بوده، از جام سرشارِ نیــک اندیشــی شربت عــشقی نوشــیده وکلیه آ دمـیان را برادران وخواهرا ن خود فرض کرده وهمه را به چشمِ مهر وعطوفت وبرادری بنگریم.
در کــیش زرتشــتی بیکار نگهداشتن اندیشه وخرد، کاریست ناشایست وکسی که اندیشــه وخـردش را برای شنــاختن ودانــستن وآ گاه شدن به کار نیندازد، چون جانوری است که ارزشش در مرز خوردن وخفتن وتولید نسل است، نه بیشتروبالاتر .
خــرد برپایۀ دیـدن وپژوهیدن وآزمودن استوار است، نه برپـــندار بافی وپیــش داوریــها وشـــنیده ها.
فرهنگ چیست؟
گوهر وسرچشمه منش اجتماعیِ انسان، فرهنگ است وفرهنگ تراویدۀ ذهنی آدمـی وزاییدۀ اسـتعدادهای درونی ونیروهایِ نهفته مردمان یک جامعه در درازنای زندگی اوست.
قراردادها (سنت)وآ یـین ها واخـلاق وآ داب وهـنروتراوشـهای ذهنی هر قومی در یک دورۀ مشخص فرهنگ آن مردم را تشکیل می دهد.
همان گونه که فرهنــگ ملی می باید پا به پای زمان پیش رود ، مــنش اجتماعیِ آ دمـی نیز باید چـنین باشد یعنی همیشه به چهرۀ نوسازیها ونوآوریهای راستین آ شکار گردد.
واپس گرایی وکهنه پرستی وخشک اندیشی، در آرمان زرتشــتی ناسـتوده است وهر پارســا باید ازآن بــــــپرهـــــیزد.
در اوستا، بارها از روان و”فره وهر” “فره شوکرت ها” (نوسازان جهان)کمک خواسـته شده وبه آنان درود فرستاده می شود.
تــکامل وکامــیابی دوجهـــانی، تنها بوسیله” وهــومـــــــــن”(خرد نیک)به دست می آید. (یسنا 6-34)
کســــــــــــانی که جـــــهان را به چشــــم حــــــقارت می نـگرند از مــنش پاک به دورند.(یسنا9-34)
“مــزدا” بخششِ” وهــومـــن” را در جــهانِ خــاکی به کســی بخشـد که پیوسته در کار وکوشش است وکارگران را به سوی عقـل وکمـال رهنــمایی کند .(یسنا 14-34)
چون در جهان مادی “وهومن” یا خرد نیک نمایندۀ نیک اندیشی وبی آزاریست، برابر دسـتور اوســتا باید از دشمـنی وجـنگ وخـونـریزی بپرهـیزیم وبه مـوجـودات نیـک وسودمـندِ جـهان، بانظرِ محــبت ودلســوزی نـگاه کنیم وچار پایانِ بارکش را مورد شــکنجه وآ زار واذیت قرار ندهـیم.
برگرفته از کتاب زرتشت و آموزه های او نوشته روانشاد موبد رستم شهزادی
http://www.ketabfarsi.org/ketabkhaneh/ketabkhani_3/ketab3599/ketab3599.pdf